Ævintýraþrá

Í vinnunni minni er ég talin vera svona frekar stabíl og rólyndistípa en ef þeir hefðu bara vitað hvað fór í gegnum hugann á mér þessa 2 tíma sem ég fór í vinnuna í dag ... og nei það var ekkert illgjarnt eða leiðinlegt.

Ég var varla sest við tölvuna mína þegar ég fékk netta ábendingu á msn varðandi sumarið og allt í einu, eins og hendi væri veifað þá langaði mig svooo til þess að lenda í slíku ævintýri þó ekki væri nema einu sinni enn. Mig langaði svo að segja bara allt í lagi, ég geri það og ég spái ekkert í því hvernig ég fer að því eða hvaða afleiðingar það hefur. Mikið rosalega var ég glöð að átta mig á að ég er ekki orðin jafn leiðinleg og ég hélt eftir að hafa lifað mjög svo tilbreytingarsnauðu lífi síðustu 3 árin.

Þó svo að ég grípi ekki þetta tækifæri þá er ég viss um að þegar tíminn er réttur eigi ég svo eftir að fá þessa ævintýratilfinningu aftur - löngunina til þess að stökkva af stað og líta aldrei til baka og sjá svo ekkert eftir því. Ég verð að viðurkenna að ég get ekki beðið.